مراسم ویژه سوگواری و عزاداری
شهادت صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا(س) [فاطمیه دوم]
*********************************************
سخنران: حجت الاسلام والمسلمین معینی ( از مشهد مقدس )
مداح: ذاکر اهل بیت کربلایی حسن نجف زاده
******************************************
از چهارشنبه 19 اسفند94 به مدت 5 شب، از ساعت 7:30
میدان آزادی، خیابان امام (ره)٬ حسینیه سیدالشهدا(ع)
1- مصحف حضرت فاطمه(س) از مسائل مسلم شیعه است و در کتب حدیث از آن سخن به میان آمده و همین طور در کتب اعتقادی و غیر آن هم بحث می شود. اما بحث در مورد سند آن در ضمن مطالب ذیل روشن می شود:
الف- طبق قاعدة و حدیث سلسلة الذهب(سلسله طلایی) هر کدام از ائمه علیهم السلام از ائمه پیشین خود نقل می کنند تا این سند به امیرالمؤمنین و از او به پیامبر(ص) و از پیامبر(ص) به جبرئیل و از جبرئیل به حضرت حق جل و اعلی می رسد. و با این حساب هر امامی به پیامبر(ص) و خدا وصل است، کأنه خود خداوند یا پیامبر اکرم(ص) آن حدیث را نقل کرده است.
ب- بسیاری از کتب روایی ما این حدیث را به طریق قطعی
از اصحاب ائمه علیهم السلام برای ما نقل کرده اند مثل کتاب کافی مرحوم کلینی و غیر آن.
ج- وقتی روایتی صحیح در این کتب مشاهده کردی معنایش آن است که تمام رجال این سند، امامیه و موصوف به وثاقت هستند.
2- حال این سؤال را طرح می کنیم که آیا روایت صحیح و درستی یافت می شود که این مصحف فاطمه(س) را بیان کرده و تأیید کرده باشد؟
جواب: بله. روایت صحیح که به صحیحة ابن عبیده الحدء معروف است و از امام صادق(ع) نقل کرده است. (1و این روایت برای تأیید مصحف حضرت فاطمه زهرا(س) کافی است. این در حالی است که اخبار دیگری این روایت را تأیید می کنند. مثلاً حماد بن عثمان از امام صادق(ع) این را نقل کرده است(2) و همین طور ابی حمزه از امام صادق(ع) نقل کرده است (3) و عفیة بن مصعب از امام صادق(ع) نقل کرده است(4) و روایات دیگر، که کم هم نیستند.
هیئت را می توان دو گونه تعریف کرد:
تعریف هیئت ها به گونه ای که هستند و تعریف آنها به گونه ای که باید باشند؛
ما جمع بین این دو تعریف را آورده ایم. البته این تعریف مقداری طولانی است.
هیئت یعنی تجمعی از مؤمنان که برای تعظیم شعایر الهی و احیای امر اهل بیت (ع)، ـ نام و یاد و سیره و روش اهل بیت ـ در جامعه و تعلیم و تربیت دینی و اخلاقی خود، به برگزاری متناوب جلسات مذهبی، شامل قرائت قرآن، سخنرانی دینی و ذکر توسّل اهل بیت عصمت و طهارت با محوریت عزاداری امام حسین(ع) اقدام می کنند.
در تعریفی که ما از هیأت ارائه می دهیم چند مورد را خارج می کنیم:
اگر هیئتی، قرائت قرآن نداشت، این هیئت، هیئت کاملی نیست.
وقتی هیئت هست، ذکر هست، چرا ذکر قرآن نباشد؟!
اگر جلسه ی تجویدی باشد و تفسیری هم بگویند، این هم هیئت نیست؛
این جلسه یک کار تخصصی است و با برخورد کردن با قرآن به عنوان ذکر، تفاوت دارد.
تجمّع، یعنی این افرادی که دور هم جمع شده اند؛ اینها تصادفاً به هم نپیوسته اند، بلکه دارای تشکّل اند.
اینها با گروهی که به نماز جمعه یا جماعت می روند، متفاوت اند.
اگر شما مراسم برگزار کردید و گروهی آمدند و رفتند، به این هیئت نمی گویند.
به مراسم عاشورا و محرم نیز هیأت نمی گوییم؛ این مراسمی است که در سال،
یک بار برگزار شده و دیگر ادامه ندارد؛
بنابراین باید جلسات متناوب باشد و تناوب از نظر ما، حداقل ماهیانه و حداکثر هفتگی است.
چرا هیئت را تنها با محوریّت بصیرت دینی یا قرآن یا سایر ائمّه نمی دانیم و بیشتر از همه به امام حسین (ع) توجّه کرده ایم؟ اینها همه قابل بحث است. در این زمینه، بزرگان ما حرف های زیادی دارند که باید لحاظ شود.
عدم توجّه به این نکات، در دراز مدت، هیئآت را دچار انحراف خواهد کرد.
در این زمینه دقیق ترین سخنان و مفاهیم را در سخنان مهم حضرت امام خمینی(ره) مشاهده می کنید.
اینکه ما می خواهیم هیئت را این گونه تعریف کنیم، برای اثبات یک ادّعاست؛
و آن ادّعا این است که بهترین شیوه برای تربیت نسل انقلاب و جامع ترین روش برای تربیت در وجوه مختلف، هیئت های مذهبی هستند و هیچ روشی برای تعلیم و تربیت دینی، بهتر و کارآمدتر از هیئآت مذهبی نیست.
کارهای دیگر هم وجود دارد، مثل: تئاتر، فیلم و... اینها را می توان با هم مقایسه کرد،
ولی در حرکت های فرهنگی، هیئآت مذهبی مهم ترین نقش را دارند.
چون می ببینیم با هیئت، کسی مخالفت نمی کند، پس شاید حس کنیم چیز علمی نیست. من در این میان، نظر شخصی خودم را ابراز می کنم و اینکه از مقوله ی هیئت دفاع می کنم، آن را به عنوان جامع ترین و بهترین روش می دانم. و معتقدم در بُعد تربیتی، همه وجوه انسان را پرورش می دهد.
اگر هیئت داران به این مسأله معتقد نباشند، یا شرکت کنندگان دائمی و برگزار کنندگان هیئت، به آن معتقد نباشند، از این سرمایه ی ارزشمند استفاده نخواهند کرد و به هیئت لطمه می زنند.
تاریخچه تشکیل هیأت های مذهبی:
بعضی ها می گویند: این هیئت ها، ساخته و پرداخته ی دست صوفیه است! بعضی آن را به صفویّه نسبت می دهند؛ یعنی فرهنگ تشیع صفوی؛
اما حقیقت این است که ریشه ی تاریخی آن به زمان رسول خدا(ص) برمیگردد.
هر تشکّل اجتماعی در سینه ی تاریخ، نسبت به کثرت جامعه و فرهنگ مردم، تغییر و تحول پیدا می کند.
حج های امسال را ببینید، با حج های چهار - پنج قرن پیش تفاوت بسیار دارد؛
البته یک حقیقت اصلی دارد، ولی شکل آن تغییر می کند.
من ریشه ی هیئت ها را در صفویّه یا زمان حضرت آیت الله بروجردی نمی دانم؛ بلکه ریشه ی آن را در زمان شهادت حضرت حمزه سیّدالشهدا (ع) می بینم که وقتی به شهادت رسید، پیامبر اسلام (ص) وقتی به مدینه آمدند مشاهده نمودند که همه برای کشتگان خود گریه می کردند، فرمودند: کسی برای عمویم «حمزه» گریه نمی کند؟ و از آن به بعد، رسم شد در مدینه هر که می خواست برای شهید خودش عزاداری کند، ابتدا سر قبر حضرت حمزه (ع) می رفت و بعد برای شهید خودش عزاداری می کرد.
این رسم که برای یک شهیدِ محور، در شهر، در حضور رسول خدا و با اشاره ی ایشان، ابتدا عزاداری شود و بعداً به موضوعات شخصی خود پرداخته شود، از زمان رسول خدا صورت گرفته است.
این ریشه ی تشکیل هیئت است.
اوّلین هیئت به صورت رسمی، بعد از رحلت حضرت رسول(ص) شکل گرفته که حضرت فاطمه(س) به طور مرتب و هفتگی، همراه حسن علیه السلام و حسین علیه السلام بر سر قبر شهدا می رفتند
و آنجا برنامه ی مرثیه و گریه داشتند.
می رسیم به زمان حضرت علی (ع) که وقتی از زمین کربلا می گذشتند، مراسم عزاداری و نوحه خوانی داشتند. در زمان حضرت رسول(ص) نیز هنگام تولد امام حسین (ع) گریه کردند. در زمان خود امام حسین (ع) شعرهایی که باقی مانده، بر این مفهوم دلالت دارد. وقتی حضرت به شهادت می رسند اشعاری که وجود دارد:
«شیعتی مهما شربتم ماء غدب فاذکرونی
و سمعتم بغریب او شهید فاندبونی»
که روایتی است که حضرت سکینه(س) از حلقوم بریده ی ابا عبدالله الحسین (ع) شنیده و نقل می کنند
و برخی از علمای بزرگ آن را توثیق کرده اند. در این جا حضرت می فرمایند: برای هر شهید و غریبی که خواستید گریه کنید اول مرا یاد کنید.
می آییم جلوتر، می رسیم به زمان امام سجاد (ع)، که روایت هست تا آخر عمرشان، هر بار که غذا خوردند، یک بار قبلش برای امام حسین گریه کردند. می رسد به امام باقر و امام صادق علیهما السلام که روضه خوان ها را دعوت می کردند، مداحان را دعوت می کردند، و در موردی به یکی از ذاکران هر چه طلا در منزل بود اهدا کردند. اینکه خانواده ی خود را جمع می کردند، جلسه تشکیل می دادند و در آن می فرمودند که شعر برای اباعبداللّه الحسین بگویید، چرا؟ چون به قول مقام معظم رهبری: «هیچ پیامی جز در قالب هنر، جاودانه نمی ماند.»
حضرت به کسی که یک بیت شعر، برای امام حسین(ع) می گفت یا می خواند، پول و حتّی به او وعده ی بهشت می دادند. امام باقر(ع)، پول می دهند برای عزاداری کردن بعد از خودشان، که بعد از من تا ده سال برای من در «منی» روضه خوانی کند.
در امامان بعدی هم این سنّت حسنه پابرجاست. در جامعه ی کوچک، مجلسی در حد 20 نفر در حضور امام صادق(ع) برگزار می شد و هنگامی که جامعه ی بزرگ شد این تشکل ها و هیئت ها ایجاد می گردید.
بزرگ شدن جامعه ی شیعی، چیزی را تغییر نداده است و فقط هیئآت را گسترش داده است.
در اینجا لازم است نکته ای را تذکر دهم، خیلی ها وقتی به مقوله ی عزاداری امام حسین(ع) می رسند اول می روند سراغ نکته ها و وجوه منفی آن! مگر تا به حال از قرآن علیه اهل بیت(ع) در تاریخ استفاده نشده است؟ نمونه ی آن اینکه از قرآن استفاده کردند و گفتند که قتل حضرت علی(ع) واجب است!!. آیا این درست است که هنوز فردی که قرآن را باز نکرده، به او بگوییم مواظب باش مرتکب قتل حضرت علی(ع) نشوی؟! یا به حافظ قرآن بگوییم مواظب باش مانند خوارج نهروان نشوی؟!
آیا خوب است در رسانه ها که جوان ها را برای حفظ قرآن تشویق می کنند مرتب اینگونه مسائل را ذکر کرد؟
در تاریخْ بیشتر از قرآن سوء استفاده شده است تا اهل بیت.
و اهل بیت (ع) بیشتر حافظ و مدافع قرآن بوده اند و جلوی سوء استفاده را گرفته اند.
من نمی دانم چرا گاهی بعضی از افراد وقتی میخواهند به مقوله ی عزاداری امام حسین(ع) بپردازند
از تخویف و تحقیر شروع می کنند؟! آیا واقعاً هیئت های مذهبی بیشتر آسیب دارند یا حوزه های علمیه؟؟ مسلّم است که حوزه های علمیه.
حضرت امام خمینی(ره) می فرمایند:
اسلام از هیچ چیز به اندازه ی دانشگاه و فیضیه(حوزه علمیه) لطمه نخورده است.
همین حوزه و فیضیه، را ما چقدر تقدیر می کنیم با اینکه می دانیم چه آفاتی دارد
و باید آنها را بر طرف کرد. ولی فرهنگ برخورد با آن کاملاً محترمانه است.
اما وقتی به هیئت رسیدیم، اول بر سرش می کوبیم و بعد فوایدش را ذکر می کنیم.
به هر حال در بحث تاریخی، شما اهتمام اهل بیت را به هیئآت، شاهد هستید.
( گفتاری از استاد پناهیان تحت عنوان سلسله مباحث " آیین هیئت داری" )
ادامه دارد...
«شهادت» را نه برای فرار از مسئولیت اجتماعی، و نه برای راحتی شخصی میخواهم،
بلکه از آنجا که شهادت در رأس قله ی کمالات است و بدون کسب کمالات «شهادت» میسر نیست،
با تقاضای شهادت از خدا در حقیقت میخواهم که وجودم سرتاسر خدایی شود،
و با کشته شدنم در راه دین اسلام و خدا بر ایمانم و طاقت و پایمردی ام در راه دین،
و بر عشق پاکم به او مهر قبولی بزند...
مراسم هفتگی هیئت
با مداحی ذاکران اهل بیت کربلایی حسن نجف زاده و کربلایی مهدی اولادی
دوشنبه اردیبهشت ماه 93 ، ساعت 20:45
سرایان،میدان کوثرکوچه شهید فتاحی(بهار5)منزل آقای احمدعلی جمعگی
* فرهنگ از اقتصاد هم مهمتر است،
فرهنگ به معنای هوایی است که تنفس میکنید.
اگر این هوا تمیز باشد یک اثر و اگر کثیف باشد اثر دیگری دارد.
* در این عرصه [اقتصاد] هم عزممان را جزم کرده
و دست به دست هم دهیم می توانیم اقتصاد را شکوفا کنیم.
چشممان به دست دشمن نباشد که کی تحریم را برمیدارند. به درک.
نگاه کنیم ببینیم خودمان چه کار می توانیم بکنیم.
* قوی شدن ملت فقط به تسلیحات جنگی نیست،
سه عنصر اقتصاد، فرهنگ و علم اگر در یک کشور باشند آن کشور قوی میشود.
* ملت ایران باید خود را قوی کند، اگر ملتی قوی نباشد به او زور خواهند گفت،
باج گیران عالم از او باج میخواهند، او را زیرپا لگد میکنند و به او هجوم و توهین میکنند.
صله رحم محبت آور است و دشمن
را خوار میگرداند.
( غرر الحکم و درر
الکلم ج4، ص209، ح5825 )
مهمترین جمله رهبر معظم انقلاب در سال ۹۲
هر سال منم عبد عطایت مادر
خوشبخت شدم من از دعایت مادر
نوروز که قابلی ندارد بی‌بی
صد عید، الهی به فدایت مادر...
1. یکی از ویژگی های بهار، باران فراوان، جوشش نهرها و
چشمه ساران است.
مهدی فاطمه (عج) خود ابر باران خیز، باران بهاری و چشمه جوشان است.
« الامام السحاب الماطر و الغیث الماطل و الشمس المضیئه و السماء الظلیله
و الارض البسیطه و العین الغریزه و الغدیر و الروضه. »
امام، ابر بارنده، باران پیاپی، آسمان سایه افکن، زمین گسترده، چشمه جوشان، برکه و گلزار است.
او چون پیامبر عمل می کند، چنانکه پیامبر آنچه قبل بوده را از بین برده، جاهلیت را نابود ساخته
و اسلام را بنا نهاد،او نیز گذشته را نابود و پس از ریشه کن ساختن بدعت ها، اسلام را از نو پیاده می کند...
و شنیدیم شما فصل بهاری آقا...
به دلِ خسته ی ما صبر و قراری آقا
عمر یکسال گذشت و خبری از تو نشد
هوس "آمدن" این جمعه نداری آقا؟
در هیاهوی شب عید، تو را گم کردیم
غافل از اینکه شما اصل بهاری آقا...
زندگی اگر تلاش برای شهید شدن باشد میشود بندگی
والا غیر از این هر چه باشد دست و پا زدن در مرداب غفلت است
والا غیر از این هر چه باشد دست و پا زدن در مرداب غفلت است
والا غیر از این هر چه باشد دست و پا زدن در مرداب غفلت است
والا غیر از این هر چه باشد دست و پا زدن در مرداب غفلت است
والا غیر از این هر چه باشد دست و پا زدن در مرداب غفلت است
والا غیر از این هر چه باشد دست و پا زدن در مرداب غفلت است
-------------------------------------------------------------
*پس تا لحظه ی مرگ، شهیدی زنده باش!
مفضل بن قیس سخت در فشار زندگی واقع شده بود. فقر و تنگدستی، قرض و مخارج زندگی او را آزار می داد.
یک روز در محضر امام جعفر صادق(ع) لب به شکایت گشود و بیچارگیهای خود را مو به مو تشریح کرد:
«فلان مبلغ قرض دارم، نمیدانم چه جور آن را ادا کنم، متحیرم،
گیج شده ام، به سوی هر در بازی میروم به رویم بسته میشود...»
در آخر از امام (ع) تقاضا کرد درباره اش دعایی بفرماید و از خداوند متعال بخواهد گره از کار فرو بسته ی او بگشاید.
امام جعفر صادق(ع) به کنیزکی که آنجا بود فرمود: «برو آن کیسه ی اشرفی که منصور برای ما فرستاده بیار.»
کنیزک رفت و فوراً کیسه ی اشرفی را حاضر کرد.
آنگاه به مفضل بن قیس فرمود: «در این کیسه 400 دینار است برای زندگی تو.»
مفضل گفت: «مقصودم از آنچه در حضور شما گفتم این نبود، مقصودم فقط خواهش دعا بود.»
امام صادق(ع) فرمود: «بسیار خوب، دعا هم می کنم اما این نکته را به تو بگویم؛
هرگز سختیها و بیچارگیهای خود را برای مردم تشریح نکن، اولین اثرش این است که
وانمود میشود تو در میدان زندگی زمین خورده ای و از روزگار شکست یافته ای.
در نظرها کوچک میشوی، شخصیت و احترامت از بین میرود.»
( مأخذ: بحارالانوار ج 11 ، ص 114 )
پیامبر اعظم (ص) میفرمایند:
مَن سَعى لِمَریضٍ فی حاجَةٍ قَضاها أولَم یَقضِها خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ کَیَومٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ؛
هر کس براى بر آوردن نیاز بیمارى بکوشد، چه آن را برآورده سازد و چه نسازد،
مانند روزى که از مادرش متولد شده، از گناهانش پاک میشود.
( من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 16 )
و دل و جان را با مضامین عالی آن مصفا نموده اید،
اما شاعر این شعر چه کسی است و از کدام دلِ سوخته نشأت گرفته است؟
خوب است بدانیم این شعر از سروده های زیبای استاد حجةالاسلام والمسلمین حسین انصاریان می باشد.
و "دیوان مسکین" نیز که اخیراً به زیور طبع آراسته شده در بردارنده ی غزلیات، مثنویات، مناجات،
مدایح، مراثی و دوبیتی های عرفانی استاد انصاریان است.
روی نیازم کجاست، سوی حسین است و بس
قبله ی قلبم کجاست کوی حسین است و بس
سلسله ی عشق را سلسله جنبان خداست
سلسله ی عشق چیست؛ موی حسین است و بس
دیدن وجه خدا گر که تو را آرزوست
وجه خدا ای عزیز روی حسین است و بس...
مراسم هفتگی هیئت
با کلام دلنشین حجة الاسلام موسوی
و نوای گرم مداحان اهل بیت آقایان حسن نجف زاده و مهدی اولادی
دوشنبه 12 اسفند ماه 92 ، ساعت 19
سرایان، خیابان معلم، نبش معلم 5 ، منزل آقای محمود آبادی
از میــان مـــؤمنــان، مــــردانـــی
هستنــــد کـــه بــه آنـچـــه بــا
خـــدا عـهـــد بسـتـنــد صــادقــانــه
وفـــا کــردنــد بــرخــی ازآنــان
بــه شهـــادت رسیــدنــد و
بــرخــی از آنهـــا در انـتـظــارنــد
و هـــرگــــز تغییــری در عهـــد
و پیمـــان خــود نــداده انـد.
(احزاب آیه 23 )
خوشا به حال آنان که پروازشان اسیر هیچ قفس نشد و هیچ بالی اسیر پروازشان نساخت.
خوشا به حال آنان که از رهایی رهیدند و بال، وبال جانشان نشد.
خوشا به حال آنان که...
خوشا به حال ما، اگر شهید شویم...
اللهم ارزقنا...
خداوند توفیق داد چند سال روز عاشورا در کربلا بودم.
در آنجا رسم بود در روز عاشورا به یاد خیمه هاى امام حسین (ع)
خیمه هایى را برپا میکردند و غروب عاشورا آنها را آتش میزدند.
پرسیدم: آیا این کار اسراف نیست؟!
گفتند: اگر بخواهیم وحشیگرى بنى امیه و مظلومیت اباعبدالله و اهل بیت (ع)
را به خوبى نمایش دهیم، خرج دارد و این تعظیم شعائر
است...
(خاطره ای قدیمی از استاد قرائتی)
مراسم هفتگی هیئت
با سخنرانی استاد عبدالهی «نماینده ولی فقیه در جهاد کشاورزی»
و مداحی ذاکر اهل بیت برادر مهدی اولادی
دوشنبه 5 اسفند ماه 92 ، ساعت 19
سرایان، خیابان هفت تیر11
تاکنون به مدینه سفر کرده اید؟ آیا حس غریب حضور در قبرستان بقیع را درک کرده اید؟
دوست دارید سری به بقیع بزنیم؟ بهشتی که غربتش داغ دلهاست...
هرچند فعلاً حضور واقعی میسر نیست اما می توان دیداری مجازی از آن سرزمین داشت.
این تصاویر سه بعدی و پانورامای 180 × 360 درجه، ما را بصورت مجازی به آنجا خواهد برد.
دریافت تصویر سه بعدی قبرستان بقیع با حجم 2.36 MB
از قابلیت های انحصاری این تصاویر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
2) طبیعی بودن تصاویر و القای حس واقعی حضور در محل
3) بررسی محل از نگاه خود
4) قابلیت زوم بر روی تصاویر (با استفاده از غلطت بالا و پایین رونده موس)
5) قابلیت استفاده از این تصاویر برای محافظ صفحه نمایش (screen saver)
نحوه استفاده:
اگرچه اغلب کاربران در اولین نگاه متوجه امکانات این تصاویر خواهند شد اما بهتر است
اشاره ای گذرا بر نحوه عملکرد آن داشته باشیم:...
انسان را به سر میشناسند یا به لباس...
شاید به خاطر همین بود که زینب (س) بدن برادرش را نشناخت...
حسین (ع) نه سر به تن داشت و نه لباس...
دلتنگ شدم ، دلتنگ اینکه روزی برسد بنشینم روبروی ضریحش
و یکی هم برایم از حسین (ع) بخواند و بخواند و بخواند...
و من هم همانجا در روضه اش بمیرم...
اولین جنگی که در دوران زمامداری امیرالمؤمنین علی (ع) اتفاق افتاد، جنگ جمل بود.
لشکر علی (ع) در این نبرد پیروز شد و جنگ خاتمه یافت.
یکی از اصحاب حضرت که در جنگ شرکت داشت، گفت:
دوست داشتم برادرم اینجا بود و می دید چگونه خداوند شما را بر دشمن پیروز نمود،
او نیز خوشحال میشد و به اجر و پاداش نایل میگشت.
امام (ع) فرمودند: آیا قلب و فکر برادرت با ما بود؟
گفت: آری!
امام (ع) فرمودند: بنابراین او نیز در این جنگ همراه ما بوده
است.
آنگاه افزودند: نه تنها ایشان بلکه آنها که در صلب پدران و در رحم مادرانشان هستند،
اگر در این نبرد با ما هم فکر و هم عقیده باشند، همگی با ما هستند
که به زودی پا به جهان گذاشته و ایمان و دین به وسیله آنان نیرو
میگیرد.
( بحار الانوار: ج 32 ص245 و ج 100 ص96 )
تذکر: این سامانه کاملاً رایگانه. به دوستان خودتون هم اطلاع بدین...
نبی مکرم اسلام (ص) میفرمایند:
« إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً »
« همانا بخاطر قتل امام حسین(ع) گرما و حرارتى در دلهای مؤمنین است که هرگز به سردی نمی گراید »مستدرک الوسائل، ج 10، ص 318
دریافت