دلم به یاد تو امشب لبالب از شور است تو کیستی که حریمت چو کعبه مشهور است؟
تا نام تو برده میشود، چراغ های صلوات، در
جان لحظه ها فروزان میشوند. تا فضیلتی از تو گفته میشود، دلها از بوی گل محمدی
زنده میشوند. یاد نویدبخش تو، دربهای صبح را به رویِ ما میگشاید. قرآن تو،
نزدیکترین راه رهایی است و نهج الفصاحه ات، پاکترین مبحث بندگی.
قرآن، معجزه ای است که از دستهای روشن تو به ما
رسید و مرهمی شد بر داغهای همه روزه بشریت.
دنیا، شاداب و جوان میماند؛ اگر سطری از اندرزهای
تو را به کار بندد؛ همچنانکه منبر و مسجد و مأذنه از ذکر و نام تو فعال
ماندهاند.
تو را نشناختیم
یا رسول اللّه صلی الله علیه وآله ، تو را
نشناخته ایم و فقط می دانیم که نامت بر همه کائنات ترجیح دارد. چگونه می توان شعاع
دایره خوبی هایت را ترسیم کرد؟ «مدینه» با آن عظمتش، هیچ گاه ادعا نمی کند که تو
را شناخته است.
یا نبی اللّه صلی الله علیه وآله ! مگر می توان بر
سنت شریف تو بوسه نزد؛ حال آنکه پاسخگوی تمام نیازهای روز است؟! این درست که تو
را نشناخته ایم، اما همه هستی ما از احترام به نامت می گوید که بیت بیت، قصیده های
روشن در دلها می کاری و نور می پاشی در چشم های خاک.