کمترین درجات محبّت خلوت کردن با دوست و لذّت بردن از راز و نیاز گفتن با
اوست و کسى که خواب
و افسانه گویى براى او لذیذتر و گواراتر از مناجات با حق تعالى باشد چگونه ممکن
است دوستى او حقیقت و کامل باشد . هرگاه به غیر محبوب انس گیرد به اندازه این انس از محبوب دور و از محبّت او
ساقط می شود.
« خدایا تو خود میدانی،چه بسیارها که از دست داده ام تا به دست آورمت
حال که در دل و جانی مپسند، اندوهم را به محروم شدن،
که تو تنها، شادمانیِ بی پایانی مرا...»