یادتان هست که در دوران دبستان و هنگام مشق نوشتن، گاه به خاطر بدخطی
و یا غلط نویسی مجبور به پاک کردن بخش هایی از مشقمان میشدیم؟
و ناراحتیمان وقتی بیشتر میشد که پاک کن خوبی نداشتیم و ورق سفید دفترمان
سیاه و زشت میشد
و گرجه خطوط مورد نظر را پاک مینمودیم ولی هر کاری میکردیم اثر مداد از بین نمیرفت.
دل انسان هم لوح سفیدی است که با هر عمل خطایی که از ما سر میزند اثری روی آن نقش میبندد
و توبه مانند پاک کنی است که انسان با آن، نقش های موجود بر آن لوح سفید را پاک میسازد.
ولی فراموش نکنیم که این پاک کن هر قدر هم که خوب پاک کند؛
صفحه ی دل انسان مانند اول نخواهد شد و آثار گناه بر روح و روان انسان باقی میماند.
درست مانند معتادی که بعد از ترک نیز اثر مواد مخدر در بدن او تا مدت ها باقی خواهد بود
و از همین رو اکثر معتادان مجدداً به سمت مواد کشیده میشوند.
و شاید به همین دلیل است که امیرالمؤمنین علی علیه السلام میفرماید:
تَرْکُ الْخـَطـِیـئَةِ أَیـْسـَرُ مـِنْ طـَلَبِ التَّوْبـَةِ
« ترک گناه آسان تر از درخواست توبه است »
( الکافی، ج2، ص451 )