زن و مرد، پیر و جوان، کوچک و بزرگ،
کولههای شان را بستهاند برای سفر،
از شهر پدریشان نجفٍ امیرالمؤمنین علی(ع)
به سمت کربلای اباعبدالله الحسین(ع)...
هشتاد کیلومتر...
پای پیاده...
دارند آماده میشوند پاها برای تاول زدن...
دارند مهیا میشوند چشمها برای بارانی شدن...
دارند به شور میآیند سینه ها برای بیتاب شدن...
و دارند بیقرار میشوند قلب ها برای آتش گرفتن...
و ما جاماندیم..................................
و حنجرهها همنفس با خستگان کاروان ، میخواهند سلامی عاشقانه به "اربعین" بدهند.
اربعین، هر سال فریاد میزند آنها که نرفتهاند برخیزند…
اربعین وقتی میآید ، میخواهد جاماندهها را با خود ببرد…
اربعین اوج رفتن است ،
قله رسیدن است.
آنهایی که اربعین کربلا نرفتهاند که خدا به داد دلشان برسد .
آنهایی هم که امسال میخواهند بروند باز خدا به داد دلشان برسد؛
اما امان از آنهایی
که اربعین کربلا را دیدهاند ، رفتهاند ، رسیدهاند و امسال...
قال الامام الرضا علیه السلام:
مَنْ زارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ (ع) بِشَطِّ الْفُراتِ
کانَ کَمَنْ زارَ اللهَ فَوْقَ عَرْشِهِ
امام رضا علیه السلام:
هر کس قبر امام حسین علیه السلام را در کرانه ی شطّ فرات در کربلا زیارت کند
همانند کسی است که خداوند متعال را بر فراز عرش زیارت کرده است.
«مستدرک الوسائل، ج 10، ص 250، ح 38»
روز اول دهه ی محرم که آخرین دهه ی محرم حاج آقا شد،
وقتی آقا با اون وضع کسالت اومدن برای سخنرانی و منبر،
گفتم: آقا! بخدا مردم همینکه بدونند شما هستید کلی خوشحالند.
دیگه این همه زحمت برای چیه؟ اونم با این حال؟
آقا مجتبی نگاهی به من کردند و با اون صدایی که دیگه کم رمق شده بود گفتند:
اومدم چاییِ روضه رو بخورم…
می اندیشم بر این روایت پر بغض، که از پسِ عطشی هزار و چهارصد ساله،
اگر خوب گوشِ جان، فرا دهی می شنوی، نوای عشقی را که در نیستان عالم پیچیده
و جهانی را اسیر خورشیدی بر نِی کرده است…
و روزگاریست که عالمی، مستان و خیزان بر گردِ آن نِی طواف می کنند و در حطیمِ
دلربای روضه های جانسوزش، سکنی گزیده اند و در همه عمر جز زیر بیرق عشق او،
سر فرود نمی آورند و در ازدحامِ این جاودانگی ِ رازگونه، گویی هر ثانیه، او بر سرِ آن
نــــی سماعی عاشقانه را؛ با زمزمه ی قرآن+ زنده میدارد...
و در هر دمِ این نجوای ملکوتی، عاشقانش را به زنجیر ابدی عشقی می کشاند که در آن
زنجیرِ شوق و ارادت، احدی طلب رهایی ندارد…
+ أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً...