هشتاد کیلومتر تا بهشت...

زن و مرد، پیر و جوان، کوچک و بزرگ،

کوله‌های شان را بسته‌اند برای سفر،

از شهر پدری‌شان نجفٍ امیرالمؤمنین علی(ع)

به سمت کربلای اباعبدالله الحسین(ع)...

هشتاد کیلومتر...

پای پیاده...

  دارند آماده می‌شوند پاها برای تاول زدن...

دارند مهیا می‌شوند چشم‌ها برای بارانی شدن...

دارند به شور می‌آیند سینه ها برای بی‌تاب شدن...

و دارند بیقرار میشوند قلب ها برای آتش گرفتن...

و ما جاماندیم..................................

پیاده می آیند پیاده، از راه های دور...

گفت: تا پیاده نروی نمی توانی درک کنی.

گفتم: چه چیزی را ؟

گفت: ذره ای از شوق زینب برای زیارت دوباره ی برادر را...

جا مانده دلی...

برای زوار اربعین؛ شاید که نگاهی به دلهای جامانده به زیر پا هم بیندازند...

مزد چل روز پریشانی نایت زائر؛
از میان همه کردند جدایت زائر

دست ارباب خودش دوخته بر قامت تو
خلعت نوکری خویش برایت زائر

بی سبب نیست خدا هم به شما مینازد
حضرت فاطمه کرده ست دعایت زائر

آهسته قدم بزن، خدا می داند
جا مانده دلی به زیر پایت زائر

این ذکر «حسین حسین» مرا خواهد کشت
مستانه بخوان، جان به فدایت زائر