فاخوب میشود!...

کم کم نفس نفس زدنم خوب میشود
لحن بریده ی سخنم خوب میشود

اینقدر نااُمیــــد نباشید بچه ها
چیزی که نیست زخم تنم خوب میشود...

فمن عرف فاطمه...

درباره عظمت حضرت فاطمه زهرا(س) این بس است که
تولدش آنچنان پیامبر(ص) را خشنود کرد که زبان مدح و ثنای پرودگار گشود،
و زبان بدخواهان که او را ابتر می خواندند، برای همیشه کوتاه شد.
فاطمه لیلة القدر ناشناخته است که قدر و منزلت و قبر و مرقد او بر مردم مخفی و ناشناخته است
چنان که زمان دقیق لیلة القدر و قدر و منزلت آن بر مردم پوشیده می باشد.

حضرت امام صادق(ع) فرمود:

« انّا انزلناه فی لیلة القدر، اللیلة فاطمة و القدر: اللّه،

فمن عرف فاطمة حقّ معرفتها فقد ادرک لیلة القدر،

…. سمیّت فاطمة لانّ الخلق فطموا عن معرفتها؛

(اینکه خداوند می فرماید:) ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم (مراد از) شب، فاطمه و مراد از قدر، خداوند است.

در نتیجه هر کسی فاطمه را آنچنان که باید بشناسد، به حقیقت، شب قدر را درک نموده است،

… و اینکه فاطمه، فاطمه نامیده شده است برای این است که مخلوق از (کنه) معرفت او عاجز است. »

توضیح حدیث شریف:

می دانیم آیات قرآن ظاهری دارد و باطنی، و معانی مختلف.

بدون شک ظاهر آیات سوره ی «قدر» خبر از شبی می دهد که قرآن در آن شب بر قلب پیامبر(ص) نازل شد

و مقدرات انسانها برای یکسال بر طبق حکمت و مصلحت تعیین می گردد،

بنابراین آنچه در حدیث فوق آمده است؛

تفسیری است مربوط به باطن سوره، و یا به تعبیر دیگر معنی دوم سوره قدر است.

و چه رابطه نزدیکی است میان وجود « بانوی اسلام» و « شب قدر».

 

۱_ شب قدر مجهول القدر است، بدون تردید این بانوی بزرگ، که پیامبر(ص) او را پاره ی تن خود نامیده ،

رضای او را موجب رضای خدا، و خشم او را موجب خشم خالق می شمرد، نیز مجهول القدر است.

 

۲_ شب قدر در میان شب های سال پنهان و مخفی است.

قبر بانوی نمونه ی اسلام فاطمه (س) نیز در میان قبرهای بزرگان اسلام ناشناخته است،

و علاقمندان او هنگامی که وارد مدینه میشوند و قبر همه ی عزیزان را زیارت می کنند

و به سراغ قبرهای ایشان در مناطق مختلف میروند و نمی یابند،

سنگینی بار این غم را به خوبی درک می کنند...

راستی! فاطمیه نزدیک است...

زیر باران دوشنبه بعد از ظهر

اتفاقی مقابلم رخ داد

وسط کوچه ناگهان دیدم

زن همسایه بر زمین افتاد...

سیب ها روی خاک غلطیدند

چادرش در میان گرد و غبار

قبلاً این صحنه را...نمی دانم

در من انگار می شود تکرار

آهِ سردی کشید، حس کردم

کوچه آتش گرفت از این آه

و سراسیمه گریه در گریه

پسر کوچکش رسید از راه...